Świadectwo s. Michaeli , dominikanki,, która 14 lat pracowała w Indach.
„Nieduża wzrostem, wielka duchem” siostra Michaela Pawlik, która spędziła w Indiach wiele lat, posługując trędowatym i biednym, spotkała się z uczniami naszej szkoły dn. 05.09.2016r.
Poznawszy kulturę, religie i sekty tego kraju, przestrzega przed dalekowschodnimi hinduistycznymi sektami, omawia techniki duchowej i psychicznej manipulacji.
S. Michaela Pawlik urodziła się 2 maja 1938 w rodzinie Tadeusza i Marii z d. Warzecha w Ryglicach koło Tuchowa. Z powodu wykrytej u niej w 1950 gruźlicy kostno-stawowej została skierowana na leczenie do Państwowego Sanatorium Dziecięcego w Zakopanem-Bystre. Przebywając na leczeniu ukończyła szkołę podstawową i liceum. W 1959 rozpoczęła naukę w prowadzonej przez siostry szarytki Szkole Pielęgniarstwa św. Wincentego a'Paulo w Warszawie. Dyplom otrzymała w 1961. W 1962 s. Pawlik wyjechała do Lublina, gdzie uczęszczała do istniejącego przy Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Instytutu Wyższej Kultury Religijnej, jednocześnie pracując w lubelskich szpitalach. W latach tych zajmowała się propagowaniem oświaty sanitarnej z zakresu odpowiedzialnego rodzicielstwa jako diecezjalna instruktorka duszpasterstwa rodzin[2].
W 1967 wypłynęła do Indii, gdzie podjęła pracę w katolickim ośrodku dla trędowatych Jeevodaya w Kamakerai. By zaradzać nędzy i lepiej organizować pomoc dla trędowatych, w 1973 Pawlik odbyła kurs dla pracowników społecznych w Bangalore, podczas którego miała okazję spotkać się z Matką Teresą z Kalkuty. Nie mogąc zapobiec prześladowaniu ubogiej ludności ze względu na indyjski system kastowy, podjęła w 1974 studia eksternistyczne z socjologii na Uniwersytecie w Mysore. W 1975 przeniosła się na bardziej tradycyjny Uniwersytet Karnatak w Dharwad.
Ze względów zdrowotnych s. Pawlik powróciła r. do Polski i w grudniu tegoż roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Dominikanek Misjonarek Jezusa i Maryi w Zielonce koło Warszawy. W zgromadzeniu s. Michaela uczyła katechezy oraz pracowała jako maszynistka w klasztorze dominikańskim w Warszawie. W latach 1983-2003 prowadziła wykłady z higieny tropikalnej dla studentów misjologii na ATK.
Po powrocie do kraju w 1980 wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Dominikanek Misjonarek Jezusa. Wieczyste śluby zakonne złożyła 1 lipca 1989 r.
Swoje powołanie poświęciła prowadzeniu różnych konferencji i rekolekcji ostrzegając o zagrożeniach kulturą i religią Wschodu , które próbuje się przeszczepiać na grunt europejski za pomocą różnych sekt i zniewoleń.
Poznawszy kulturę, religie i sekty tego kraju, przestrzega przed dalekowschodnimi hinduistycznymi sektami, omawia techniki duchowej i psychicznej manipulacji.
S. Michaela Pawlik urodziła się 2 maja 1938 w rodzinie Tadeusza i Marii z d. Warzecha w Ryglicach koło Tuchowa. Z powodu wykrytej u niej w 1950 gruźlicy kostno-stawowej została skierowana na leczenie do Państwowego Sanatorium Dziecięcego w Zakopanem-Bystre. Przebywając na leczeniu ukończyła szkołę podstawową i liceum. W 1959 rozpoczęła naukę w prowadzonej przez siostry szarytki Szkole Pielęgniarstwa św. Wincentego a'Paulo w Warszawie. Dyplom otrzymała w 1961. W 1962 s. Pawlik wyjechała do Lublina, gdzie uczęszczała do istniejącego przy Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Instytutu Wyższej Kultury Religijnej, jednocześnie pracując w lubelskich szpitalach. W latach tych zajmowała się propagowaniem oświaty sanitarnej z zakresu odpowiedzialnego rodzicielstwa jako diecezjalna instruktorka duszpasterstwa rodzin[2].
W 1967 wypłynęła do Indii, gdzie podjęła pracę w katolickim ośrodku dla trędowatych Jeevodaya w Kamakerai. By zaradzać nędzy i lepiej organizować pomoc dla trędowatych, w 1973 Pawlik odbyła kurs dla pracowników społecznych w Bangalore, podczas którego miała okazję spotkać się z Matką Teresą z Kalkuty. Nie mogąc zapobiec prześladowaniu ubogiej ludności ze względu na indyjski system kastowy, podjęła w 1974 studia eksternistyczne z socjologii na Uniwersytecie w Mysore. W 1975 przeniosła się na bardziej tradycyjny Uniwersytet Karnatak w Dharwad.
Ze względów zdrowotnych s. Pawlik powróciła r. do Polski i w grudniu tegoż roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Dominikanek Misjonarek Jezusa i Maryi w Zielonce koło Warszawy. W zgromadzeniu s. Michaela uczyła katechezy oraz pracowała jako maszynistka w klasztorze dominikańskim w Warszawie. W latach 1983-2003 prowadziła wykłady z higieny tropikalnej dla studentów misjologii na ATK.
Po powrocie do kraju w 1980 wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Dominikanek Misjonarek Jezusa. Wieczyste śluby zakonne złożyła 1 lipca 1989 r.
Swoje powołanie poświęciła prowadzeniu różnych konferencji i rekolekcji ostrzegając o zagrożeniach kulturą i religią Wschodu , które próbuje się przeszczepiać na grunt europejski za pomocą różnych sekt i zniewoleń.
Galeria artykułu
